Kan je fanatiek in je sport zijn én in je werk en je dagelijkse leven? Of gaat dit ten koste van elkaar? Een tijd geleden ging ik naar een klooster om te bezinnen. De tijd te nemen om na te denken. En weg te zijn van alle drukte en verantwoordelijkheden die ik heb privé en op mijn werk.
Mezelf een spiegel voorhouden
En ik nam mijn schrijfblok me, om mijn gedachten op te schrijven en een spiegel voor te houden. Als coach houd ik anderen vaak een spiegel voor. Dat is wat coaching is: de soms confronterende vragen stellen die jezelf liever uit de weg gaat. Zo was deze retraite ook eerlijk en soms confronterend, maar ook heel goed en behulpzaam.
Mijn sportfanatisme was wel iets dat ik in mijn retraite onder de loep wilde nemen. Maar ik vond dat ook spannend, omdat het een houvast voor mij is. Misschien zelfs wel een identiteitsdingetje. Want wat gebeurt er met mij als mijn sport me wordt afgenomen?
Sport is een prachtige manier om aan jezelf te werken. Het houdt je gezond, je voelt je fit, sterk en je werkt ergens naar toe. Het vraagt veel discipline. En als je in de flow zit kan je dit erg helpen. Maar het kan soms ook een afleiding zijn om andere zaken uit de weg te gaan.
The good and the ugly
Je kan ook sporten om pijn te verdoven, om in de stilte niet aan het denken gezet te worden. Om weg te rennen van de pijnlijke, of vervelende momenten in je leven. Sport heeft dus twee kanten van een medaille: the good and the ugly. Je herkent beiden vast wel. The good: als het lekker loopt, je je trainingen af kunt werken, je beter en sneller wordt, je PR na PR loopt.
Maar ook the ugly kant zal je herkennen: dat je ziek wordt, geblesseerd raakt, overtraind bent of gedemotiveerd raakt dat je niet de power of tempo’s haalt die je normaal gesproken wel haalt. Dan kan ineens kan de sport een vervelend blok aan je been worden. Wat normaal gesproken je kracht en energie geven, is nu confronterend en negatief.
Ik denk dat veel sporters niet goed om weten te gaan met the ugly. Daarvoor zijn we te doelgericht en competitief. Als ik eerlijk ben, en naar mijn eigen sporten kijk, vind ik dat ook moeilijk. Je bent zo gefocust op presteren, beter worden, trainen en je dagelijkse ritme volgen, dat een inbreek op dit ritme je sjacherijnig kan maken.
Want hoe ga je om met een blessure of ziekte, waardoor je gas terug moet nemen? En hoe reageer je als het lastig gaat op je werk of je vader ernstig ziek wordt?
Ik voel me alleen wel sterker worden, fitter worden en ook beter en sneller worden. En dat komt door de focus op trainen en dit soms rigide, afwerken. Het volgen van een trainingschema geeft ook veel duidelijkheid en geeft je een houvast. En als je dan merkt dat je fitter en sneller wordt, geett dat natuurlijk een heel goed gevoel!
Bouwmarkt of trainen?
Laatst vroeg Judith, mijn vrouw, of we nu eindelijk die inkopen bij de bouwmarkt kunnen doen. Het kon door werkverplichtingen en gezinsverantwoordelijkheden niet anders, dan dat ik daarvoor een training moest laten schieten.
Ik ben door de dag en de week heen, zo gefocust op trainen, dat ik dan niet altijd eerlijke en wijze besluiten neem ten aanzien van mijn andere verplichtingen. In dit geval het aftimmeren van de kamer van onze dochter. Ik vind het ontzettend moeilijk om een geplande training te skippen.
Kan ik dan nog wel voldoende trainen?
Sporten inpassen in je drukke leven
Als Total Athlete wil ik balans aanbrengen in mijn leven. Sporten is daarbij niet mijn ultieme doel, maar werkt als een katalysator voor andere gebieden in mijn leven. Zo fanatiek als ik kan zijn als het gaat om trainen. Zo gefocust als ik ben om precies uit te voeren wat mijn schema voorschrijft.
Zo wil ik ook zijn in mijn werk als projectleider. Als vader van mijn kinderen. Als vriend. En dat kan betekenen dat ik mijn sporten hier en daar moet aanpassen aan het ritme van mijn leven. Dat ik kijk welke beschikbare uren ik in de week heb die ik kan toewijden aan sporten.
De atleten die ik coach moedig ik aan dat zo te doen. Welke uren ben je present voor je werk, je partner, je vrienden, je sociale leven. En welke tijd wil je vervolgens apart zetten om te sporten. Wanneer je dat op een goede manier doet, duidelijke afspraken met met jezelf én de mensen om je heen, dan kan het sporten als een geweldige “drive” zijn om je sterker te maken op alle terreinen van je leven.
Gaat dit niet ten koste van je workload, je intensiteit in je trainingen, je uren? Ja, het kan zijn dat je hierdoor wat “volume” moet terugnemen. Dat je het aantal uren per week iets terugschroeft, zodat je niet uitgeput bent als je op je werk bent of geen puf meer hebt om met je kinderen naar een speeltuin te gaan.
Maar er kan ook meer rust en vrede komen in de beslissingen die je hierbij maakt. Dat je weet welke plan dit dient. Je kan nog eens terugluisteren hoe Maurits Bloem dit doen in de Podcast: hoe vind ik ritme in mijn trainingen?
Een goede balans tussen sport en het leven, kan er voor zorgen dat je echt present bent in elk aspect van je leven. Door de beperkte tijd die je als “time-starved” atleet hebt, optimaal te benutten, kan je excelleren op elk ander terrein in je leven.
