Het aftellen is nu echt begonnen, nog 13 weken te gaan en dan is het zover. Dan ga ik de Ironman 70.3 Luxembourg remich-région moselle doen!. Na een paar keer een kwart triathlon te hebben gedaan , wilde ik de sprong dan toch echt wagen voor een lange afstand triathlon. Ik heb me opgegeven om samen met een groep van Total Athlete een halve triathlon te doen. Een hele nieuwe en toffe uitdaging!
Maar hoe weet ik nu of ik op de goede weg zit? We zijn inmiddels al zo’n zes maanden aan het trainen. De Halve marathon van Haren was voor mij een mooie manier om te kijken waar ik op dit moment sta. Ik keek er echt naar uit, maar vond het ook heel spannend: zou het me deze keer lukken om onder de 2 uur te finishen?
Vorig jaar ben ik niet eens in de buurt gekomen van een sub 2 uur op de halve marathon van Sneek. En bij de halve van Lauwersoog lukte het me ook niet. Dit kwam mede door de warmte (30+ graden). Maar vooral ook omdat ik overtraind was, door veel te veel kilometers te maken: mijn snelheid was gewoon weg.
Het trainen van je mindset
Dit jaar pak ik het dus anders aan en word ik gecoacht door Jouke Janze van Total Athlete. Ik probeer me netjes te houden aan het trainingsschema met het uiteindelijke doel 30 juni de halve triathlon van Luxemburg te volbrengen. Door het volgen van het trainingsschema heb ik dat gevoel van leeg zijn nog niet ervaren, daar ben ik super, super blij mee! En dat gaf me ook heel veel hoop voor de halve van Haren.
Tijdens één van de coaching gesprekken hebben we het gehad over het trainen van je mindset. En ook over hoe je als christen je sport kan beleven. Zoveel sporten, hoe doe je dat nu? Ik kan er soms zo makkelijk tijd voor vrij maken en dan voelt het niet in evenwicht. Ik wil ook graag tijd maken voor God.
Ik koppel het nog zo vaak los van elkaar: sporten en geloven in God. Jouke stelde de vraag aan mij: wat als je het zo kan zien dat je het sporten samen met God doet?
Daar ben ik over na gaan denken en ik ben het afgelopen maanden gaan toepassen in mijn trainingen. Als Gert (mijn man) nu de kamer binnenkomt als ik aan het fietsen ben op de Tacx, kijkt hij me soms verwondert aan. Want dan ziet hij me worshippen op de fiets. Ik ben God dankbaar dat ik de kracht, energie en een sterk lichaam heb gekregen om zo van deze sport te mogen genieten. Want wat is het toch een leuke sport!
Run Walk Run methode
De halve van Haren wilde ik als een test run gebruiken. Zou de Run Walk Run methode me mentaal kunnen helpen tijdens de halve triathlon in Luxemburg? Dat is wat ik wilde uitproberen door de 21,1 km op te delen in kleine blokjes, waardoor ik denk: “Oké, dit blokje gaat me zeker nog wel lukken!“
Zo had ik mezelf 3 mooie doelen gesteld voor de halve marathon van Haren:
- Finishen onder de twee uur en het liefst in 1:56
- De Run Walk Run methode testen
- Samen met God er gewoon vooral van genieten
De Run Walk Run Blokjes heb ik als volgt gedaan. 7 minuten op 5.15-5.20 /km. Vervolgens 1.15 minuten terug laten zakken naar 6.15 per kilometer.
Wat trek je aan tijdens een halve marathon?
De week van de halve marathon brak aan en ik dacht: joepie de weersverwachting ziet er goed uit! Een zonnetje, wel wat wind, maar vooral zijwind. Elke dag check ik dan even of er niet iets is veranderd. Ik hou er namelijk van om mentaal goed voorbereid te zijn.
Toen was daar de dag van de halve marathon aangebroken.
Wat moet ik nu aan? Er is een lekker zonnetje maar het is nog wel heel koud. Er werd wat over en weer geappt in de Total Athlete Groepsapp. Wat ging iedereen aan doen? Ik was er nog niet helemaal uit.
Dan maar even testen, dus hup naar buiten. Eerst kort-kort getest, hmmm wel wat koud als je wind tegen hebt, maar denkt mijn hoofd dan, we hebben bijna geen tegenwind. Dilemma. Dan maar omkleden en kort-lang proberen. Ja, dat voelt toch wel wat aangenamer! Maar ik heb nog wel een dikke twijfel of het niet te warm is. Toch maar de kleding aanhouden en in Haren bekijken of het ondershirt nog uit gaat.
Klooien met mijn sporthorloge
Het volgende wat ik nog moest doen, is mijn gemaakte training (Run Walk Run) sturen naar mijn horloge. Kak werkt niet, wat een gepruts. Ik had er flink de balen van, want in mijn hoofd 21 km lang de looptijden en snelheden bijhouden was echt geen optie.
Dan nog maar even door blijven proberen, telefoon uit, opnieuw opstarten. Training weer opnieuw verzenden. En joepie, na twee uur proberen, in de auto zag ik hem dan eindelijk op mijn horloge verschijnen. Yes, dan kunnen we het dan toch gaan uittesten. Super opgelucht.
En daar stonden we dan in Haren. Wat een mensen!! Zo tof om dit samen met elkaar te doen. Op weg naar de start nog verschillende mensen gesproken en wat heen en weer gezwaaid.
Zigzaggend door de menigte
En daar was het moment dan aangebroken. We konden starten. Aan het begin zigzaggend door de menigte heen bewegen, maar het voelde goed, ik kon het tempo goed vast houden en de tijdsblokken werkte motiverend in mijn hoofd. Ik kon gewoon echt genieten, door met zoveel mensen daar samen te rennen. Wauw. Daar werd ik toch zo blij van.
Tot en met kilometer 15 ging het echt lekker, daarna werd het zwaarder en heb ik het schema losgelaten en ben ik iets terug gezakt door één tempo te gaan rennen.
Toen was daar de laatste drinkpost op kilometer 18 en ging het niet meer, mijn lijf was op. Ik werd licht in mijn hoofd, gewoon echt dizzy en de kou ging op mijn bovenbenen slaan. Ik voelde ze bij elke stap die ik zette. Ik heb een bekertje energiedrank gepakt en die lopend opgedronken. Sindsdien heb ik niet meer op mijn horloge gekeken, omdat ik niet wist op welke tijd ik zou uitkomen. En ik niet wilde dat ik dan maar niet meer mijn best ging doen.
Bij de boom begin ik weer met rennen
Het drankje was op en ik voelde me alweer ietsje beter, nog wel licht in mijn hoofd, maar niet meer zo, dat ik om zou vallen. Tja en dan weer beginnen met rennen. Mmmmm lastig. Oké bij die boom, ga ik weer beginnen met rennen. Of toch niet… en pak ik die andere boom net ietsje verder weg. Dat is iets wat ik zo lastig vind, weer beginnen als je gewandeld hebt. Maar hup, nu doen anders duurt het nog langer voordat je bij de finish bent.
De laatste 3 km voelden lang, dan ben ik echt aan het aftellen in mijn hoofd. Nog maar 3 km. Binnen 15 minuten ben ik binnen.. Nu nog maar 10… Dit kan je Eef, je bent er bijna!! Nog één laatste klim en dan weet je dat je er dan echt bijna bent. Ik hoor David, Jouke en Gert mijn naam roepen en dan is daar is de finish. Ik kan niet meer, maar ik heb het gehaald!!!! Gert vangt me nog net op tijd op, want mijn lijf is leeg.
Ik moest even bijkomen, maar man man man, wat ben ik blij. Mijn horloge gaf een 1.56,18 aan. Super super blij, het is eindelijk gelukt!
Deze halve marathon geeft zoveel hoop voor de halve triathlon in Luxemburg. Het heeft me echt een mentale boost gegeven en weer nieuwe inzichten gegeven. De Run Walk Run methode is me erg goed bevallen. Mentaal ben ik sterker geworden, toen het zwaar werd heb ik de handdoek niet in de ring gegooid, maar ben ik door gegaan.
Waar ik nog aan mag werken de komende maanden is mijn (sport)voeding, want dat stuk heb ik nog niet goed voor elkaar. Jouke en ik hebben de halve marathon geëvalueerd en samen gekeken hoeveel voeding ik binnen moet krijgen voor, tijdens en na trainingen. Een heel handige app die ik daarbij gebruik is de FoodApp van Jumbo. Een aanrader, want daarin kan je precies zien hoeveel calorieen je binnen moet krijgen tijdens je trainingsdagen en wedstrijden.
Dus vol goede moed trainen we door. Op naar de halve triathlon in Luxemburg!
